گويا براى اوّلين بار ميان كتب فقهى در آثار ابوالصلاح حلبى (م447) و سلار ديلمى (م448) و شيخ طوسى (م460) كه معاصر يكديگر بودند، باب مستقلى براى مسائل مربوط به صلح قرار گرفته است. (46) پس از آن تا زمان حاضر كتاب صلح به بخش معاملات پيوسته، است.

2 ـ تعريف قدما و متأخران تا زمان شيخ انصارى از عقد صلح حكايت از اين دارد كه جايگاه عقد صلح نزد آنان براى فصل و قطع خصومت و نزاع بوده است. (47) گويا اوّلين تعريف از ابن حمزه (متوفى حدود 560) در وسيله آغاز مى‌شود: «الصلح: فصل الخصومة بين المتداعيين». (48) و سپس تعاريف ديگرى همچون: «عقد شرع لقطع التجاذب» (49) ، «و هو مشروع لقطع المنازعة» (50) ، «عقد شرع لقطع التنازع بين