آزار

آزار: اذيّت

از آن در باب‌هاى صلات، صوم، حج و صيد و ذباحه به مناسبت سخن رفته است.

آزار رساندن به مؤمن (1) و نيز پدر و مادر ـهرچند با گفتن اُفّ، (2) همچنين روزه مستحبى (3) يا سفر (4) اگر موجب اذيّت پدر، مادر و جدّ شود، حرام است.

واجب است مرده به گونه‌اى به خاك سپرده شود كه بوى آن به كسى آزار نرساند. (5)

رفتن به مسجد براى كسى كه بوى دهانش ـبه خاطر خوردن سير و مانند آن‌ـ ديگران را آزار مى‌دهد، مكروه است. (6)

مستحب است كسى كه سر حيوان را مى‌بُرد، كارى كند كه حيوان كمتر اذيّت گردد مانند اين‌كه آلت ذبح را تيز نمايد. (7)

آس

آس: درختى هميشه سرسبز و داراى برگ‌هاى ريز و معطّر.

در باب اطعمه و اشربه به مناسبت از آن نام برده شده است.

خلال كردن با چوب درخت آس مكروه است.(1)