را به كار گرفتند. دراين دوران تأليفات علمى فزونى يافت؛ بلكه آغاز تأليف علمى مبتنى بر مراعات اصول و قواعد علمى، از اين دوران بوده است.

دراين ميان ابن جنيد ـ كه فرزند همين محيط بود ـ در تأليف و مباحثات علمى بهره فراوانى برد و بنا به گفته نجاشى، از جايگاه و منزلت بلندى برخوردار بوده است. (21) او تنها درميان محافل علمى داراى چنين منزلتى نبود، بلكه نزداميران خود همچون معزّالدوله ديلمى(356ق) وزير خليفه عباسى و سبكتكين غزنوى بنيان گذار دولت عزنويان در غزنه داراى جايگاه بلندى بوده است و آنان مسائلى را از ابن جنيد مى‌پرسيدند كه به جوابات معزّالدوله و جوابات سبكتكين عجمى معروف است (22) . شهرت و مرجعيّت علمى ابن جنيد تنها به بغداد منحصر نشد بلكه به شهرهاى مشرق و مصر نيز رسيد و اموالى از آن جا به دست او مى‌آمد. (23)

وثاقت ابن جنيد و ديدگاه‌هاى

علما درباره او:

ـ نجاشى: «درميان اصحاب ما با منزلت، ثقه و جليل القدر است». (24)

ـ شيخ طوسى:«داراى تأليفات نيكو است جز آن كه قائل به قياس بود و بدين جهت كتاب‌هايش متروك شده و به آنها توجه نمى‌كنند.» (25)

ـ علامه حلى:«او شيخ اماميه و داراى تأليفات نيكوست و درميان اصحاب ما داراى منزلت ، موثق و جليل القدر است و آثار فراوان دارد». (26)

ـ علامه پيش از استادش، محقق، مطالب فراوان از ابن جنيد نقل كرده است و او را در مقدمه كتاب معتبر در زمره بزرگانى شمرده كه به فهم احاديث و درستى انتخاب رأى و كسانى كه كتب فتاوى معتبر نوشته اند، شناخته شده است. (27)

ابن نديم او را از بزرگان شيعه امامى