ابوعلى محمد بن احمد بن جنيد كاتب اسكافى از بزرگان فقها و مجتهدان اماميه و دومين فقيهى است كه از آنها به «قديمين» تعبير مى‌شود. او در بغداد سكنا گزيد و درنخستين گام شكل گيرى مدرسه بزرگ بغداد درسده چهارم نقش آفرينى كرد.

از اين رو او از جمله فقيهان پيشگامى به شمار مى‌رود كه در شكل گيرى و بنيان گذارى چارچوب علمى مذهب شيعه و حفظ هويت و استقلال آن نقش داشته است؛ درحال و هوايى كه ساير مذاهب داراى هويت جداگانه شدند و نگرش‌ها در رويكردهاى فكرى، كلامى، فقهى و حديثى گوناگون شد. اين حال و هوا گذشته از اوضاع سياسى اواخر دوران عباسى است كه مى‌كوشيد حيات شيعه را درهم كوبد و پيشوايان، عالمان، نايبان و سفيرانى راكه با ائمه(ع) ارتباط داشته‌اند، نابود كند.

ابن جنيد دردانش‌هاى مختلف و فنون گوناگون سهم داشته است و افزون بر آن