كه معقتدند امامان معصوم(ع) اجراى احكام انتظامى را به فقها واگذار كردهاند و به عموم شيعيان دستور داده اند تا از ايشان پيروى كنند و پشتوانه آنان باشند و فقها را درامر حكومت يارى كنند. ما درپاسخ، سوءال ديگرى به آن اشاره كرديم.
فقه أهل بيت : به نظر شما ولايت فقيه يك بحث فقهى است يا كلامى؟ لطفاً مبانى مشروعيت ولايت فقيه را بيان كنيد.
آيت اللّه معرفت: بحث ولايت فقيه درميان فقهاء اماميه، بيش از آن كه جنبه فقهى داشته باشد، مبانى كلامى دارد. درفقه از اين ديدگاه بحث مىشود كه ولايت فقيه يك حكم وضعى شرعى است كه دلايل آن را دركتاب و سنت جستجو مىكنند يا حكم تكليفى وواجب كفايى است كه بادليل ضرورت شرع و از راه «حسبه» به اثبات مىرسد.
از ديدگاه كلامى، با عنوان امتداد ولايت معصومان(ع) و نيز امامت كه رياست عامّه در امور دين و دنيا مىباشد، مورد بحث قرار مىگيرد. بنابراين دلايلى كهمبانى مشروعيت ولايت فقيه را روشن مىسازد، آميخته اى از هردو ديدگاه است كه دوجنبه عقلى و نقلى استدلال را تشكيل مىدهد.
از منظر كلامى همان دلايلى كه ولايت به معناى امامت و زعامت سياسى پيامبر اكرم(ص) و ائمه معصومان(ع) را اثبات مىكند، ولايت فقيه را نيز درعصر غيبت اثبات مىكند، زيرا اسلام نظامى است كهبراى تنظيم حيات اجتماعى ـ مادى و معنوى ـ برنامه دارد و آمده است تا راه سعادت و سلامت درزندگى را براى انسان هموار سازد.
اسلام شريعتى است فراگير و جاويد و تمامى شوءون زندگى را براى