سرقت از جمله جرائمى است كه سابقؤ ديرينه در زندگى انسان دارد و مىتوان گفت پيشينؤ آن از هنگام شروع زندگى جمعى و تحقق مفهوم مالكيت بوده و همواره مورد تقبيح و مجازات بوده است. از ديرباز كه كاروان زندگى بشر در مسير نظم و قانون قرار گرفته، سرقت در زمرؤ رفتار ناپسند و ممنوع قرار داشته است. به دليل سهولت نسبى ارتكاب سرقت در مقايسه با جرائمى چون كلاهبردارى و محسوس بودن سود به دست آمده از آن، بخش فراوانى ازجرائم ارتكابى دركشورهاى مختلف به آن اختصاص دارد. امروزه در بيشتر كشورهاى جهان به دليل تنوع و گستردگى سرقت، مجازاتهاى متفاوتى نيز براى هر يك در نظر گرفته شده است، مانند: سرقت ساده، سرقت توأم با آزار، سرقت از منازل مسكونى، سرقت در شب، سرقت از بانكها و صرافيها و سرقت از مغازهها.
در قوانين كيفرى ايران، از هنگام تصويب قانون مجازات عمومى مصوب 13852 تا