علامه جعفرى را همگان به فلسفه، عرفان، مهارت در معارف اسلامى و شناخت فلسفه غرب و مقايسه آن با فلسفه اسلامى مىشناسند. جز اندكى از خواص ابعاد فقهى او را نشناخته و خود او نيز مگر در ضرورت به مباحث فقهى و اجتهادى نپرداخته است. نوشته حاضر همراه با كاوشى در معناى فقه و حقيقت اجتهاد گوشه هايى از تواناييهاى علمى و چيره دستى او را در استنباط احكام آن همه مسائل نوپيدا مى نماياند.
سخن از مقام والاى فقيهى از فقيهان شيعى است كه بسان همؤ فرزانگان فقه، عمرى را براى فهم و درك دقيق و صحيح احكام الهى سپرى كرد. و در به دست آوردن احكام نورانى آن زحمات طاقتفرسايى متحمل شد؛ يعنى حضرت علامه آية اللّه محمد تقى جعفرى(قده).