ذبح

با دستگاههاى جديد و پيشرفته

آيت اللّه سيد محمود هاشمى شاهرودى

در اين نوشتار، هدف، بررسى حكم به كارگيرى ماشين در ذبح و بحث از حرمت آن به صورت شبهه حكميه نيست، بدين گونه كه توهّم حرمت استفاده از دستگاههاى پيشرفته در ذبح وجود داشته باشد، بلكه مقصود، بررسى وجود شرايط حليت‌حيوان در صورت ذبح با ابزار پيشرفته و سريع است؛ زيرا برخى از صاحب نظران، حليت چنين ذبيحه‌اى را، از آن جهت كه فاقد شرايط حليت است، مورد اشكال قرار داده‌اند. ما در اينجا، مجموعه اشكالات ممكن را به بوته نقد و بررسى مى‌نهيم:

اشكال نخست: لزوم استناد ذبح به انسان

اوّلين اشكال، از ناحيه اعتبار استناد ذبح به انسان است. مى‌گويند: ترديدى نيست كه ذبيحه، آن گاه حلال است كه كشتن آن، مستند به انسان باشد. آيات و روايات بر اين مطلب، دلالت دارند.