فقه اهل بيت(ع)، ميراثى است ژرف، پر مايه، عظيم و انسان ساز. شب پرستان، طلوع آن را ناخوش داشتند و در انزوايش با همه توان كوشيدند و حكومت و حاكميتش را غصب كردند.
فقهى كه شاخصه مذهبش عدل و امامت است، نمىتواند با شب پرستان همساز شود.
فقهى كه ساختار، بنياد و هدف آن برپايى عدالت اجتماعى به رهبرى و ولايت پاكترين راهبران است، براى حاكمان و حكومتهايى كه پايههاى اقتدارشان، بر جهل، ظلم، ناپاكى و نابرابرى استوار بود، غير قابل تحمل بود. اين است كه ستمكاران تاريخ، شريعه كوثر علوى را سد كردند، هم مانع بالندگى و پويايى آن شدند و هم مردم را از گواراى زلال و ناب معارف اهل بيت و عدالت فطرت پذير و حياتبخش نظام امامت، محروم كردند.
اگر پيام غدير پاى مىگرفت و امت پس از پيامبر، به ارتجاع مبتلا نمىگشت و فقه پر مايه و ناب اهل بيت، روابط اجتماعى و رفتار فردى مسلمانان را سامان مىداد، تاريخ به