بى‌پايانت را بر ارواح طيبه شهداى ما و روح ملكوتى امام خمينى بفرست! به ما نيز توفيق بده تا به گونه‌اى مشى كنيم كه مستحق درود و سلام بشويم!

10. هدف از «بزرگداشت‌ها و مراسم عزادارى» چيست؟

آيا براى «بزرگداشت» ياد رهبران شايسته‌اى (مثل امام خمينى) تنها همين مراسم عزادارى كافى است يا بيش از اين هم، چيز ديگرى لازم است؟

پاسخ اين پرسش واضح است؛ به دليل آن‌كه اساساً، علت عقلايى برگزارى چنين مراسمى اين است كه اهداف و روش‌هاى امام زنده شود، اگر تنها نامى بر زبان جارى شود، چندان ارزشى ندارد. زنده نگاه داشتن ياد او، براى زنده نگاه داشتن شخصيت، آرمان‌ها، اهداف، سنّت‌ها و سيره اوست. اين مراسم، ابزارى است كه جنبه نمادين دارد. اصل اين است ما كه شايستگى رهبرى وى را پذيرفته‌ايم، راهبرى او را زنده بداريم و او را فراموش نكنيم؛ يعنى از هدف و راه او غفلت نورزيم؛ وصيت‌هايش را به دست فراموشى نسپاريم و پشت سر نيندازيم.

امام خمينى چندين سال پيش از وفاتش، اين «وصيت‌نامه» را نوشت و مهر و موم كرد تا پس از وفاتش گشوده شود و مردم از محتوا و مضمون آن آگاه شوند؛ يعنى امام، نه‌تنها در زمان حيات خودش و براى مردم معاصرش راهنما بود و احساس مسؤوليت مى‌كرد، براى نسل‌هاى آينده هم احساس مسؤوليت مى‌كرد. براى آيندگان نيز، دل مى‌سوزاند و به فكر آنان بود. نيمه شب‌ها، در پيشگاه خدا اشك مى‌ريخت و دعا مى‌كرد. براى عمل به اسباب ظاهرى هم، اين «وصيت‌نامه» عجيب را نگاشت و به يادگار گذاشت.

اى مردمِ وفادار و حق‌شناس كه براى «بزرگداشت» ياد امام، هر سال اين