راهبرد ابراهيمى

نمونه ديگر، حضرت ابراهيم(عليه السلام) است. ابراهيم را چه زمانى در آتش انداختند؟ آن وقتى كه گفت: أُفّ لَكُمْ وَلِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ الله؛[1] از آن وقت كه بت‌ها را شكست، محاكمه‌اش كردند و او را به كيفر اهانتش به بت‌ها در آتش انداختند؛ وگرنه تا چندى پيش از آن، در ميان مردم و كنار آزر زندگى مى‌كرد. آزر ‌عمو يا پدر زن حضرت ابراهيم(عليه السلام)‌ـ هم بت‌پرست بود و هم بت‌تراش؛ تا اين زمان مسأله‌اى نبود. ابراهيم(عليه السلام) با آنان بحث مى‌كرد كه چرا اين بت‌ها را مى‌پرستيد؟ چه فايده‌اى دارند؟ آنان هم مى‌گفتند كه برو دنبال كار خودت و به اين چيزها، كارى نداشته باش» (تو و سجاده خويش، ما و بتخانه خويش)؛ اما آن وقتى كه ابراهيم(عليه السلام)رفت و بت‌ها را شكست، مخالفت‌ها آغاز شد و او را محاكمه كردند؛ اين راهبرد انبيا(عليهم السلام)است.

قرآن مى‌فرمايد شما بايد از ابراهيم پيروى كنيد. وقتى با صراحت به مشركان گفت كه ما دشمن شماييم؛ ما با شما آشتى‌پذير نيستيم؛ آب ما از يك جوى نمى‌رود. شما هم بايد از ابراهيم تبعيت كنيد؛ فقط ابراهيم يك كلمه گفت كه شما نبايد آن را بگوييد و آن، اين‌كه وقتى حضرت ابراهيم(عليه السلام) با آزر بحث مى‌كرد (عمويش بود يا پدرزنش، معلوم نيست. در قرآن به نام «أب» ياد شده است)، بنا بر همان دلسوزى كه داشت، گفت: لأََسْتَغْفِرَنَّ لَك؛ يعنى من براى تو استغفار خواهم كرد. خدا مى‌فرمايد: همه چيز را از ابراهيم ياد بگيريد؛ جز همين يك كلمه را (برايت طلب آمرزش خواهم كرد). يعنى به مشرك، حتّى وعده استغفار هم ندهيد.

قرآن چقدر دقيق است؛ مى‌گويد كه الگوى شما بايد ابراهيم باشد و به او ‌در