همه دنيا ثابت كردند كه ما چنين هستيم كه نموديم؛ نه آن‌گونه كه ايشان پنداشتند.

اگر اين مردم، عكس‌العمل حادّى از خود نشان نمى‌دهند، به جهت نجابت آنان است و حسن‌ظنى كه به بعضى از اشخاص دارند؛ و اگر متوجّه بشوند كه آنان چه مارهايى در آستين و چه بلاهايى در انبان دارند، آرام نمى‌نشينند و مى‌كنند آنچه كه بايد بكنند.

براى هشدار ‌بارها گفته‌ام و بار دگر‌ـ مى‌گويم كه خواب‌هاى آشفته‌اى، براى اين مردم ديده‌اند. اگر بيدار شويد ‌به فضل خدا‌ـ نخواهيد گذاشت كه اين خواب‌ها، تعبير شود و به تحقق برسد؛ ولى اگر خوابمان برد و با هشدارهايى كه مقام معظم رهبرى (آيت‌الله خامنه‌اى ‌مد ظله‌ـ) و ساير دلسوزان انقلاب مى‌دهند، از اين خواب گران برنخيزيم؛ در نتيجه كم و بيش امكان خطرهايى وجود خواهد داشت. آينده اسلام، انقلاب و سرنوشت كشور، در دست من و شماست؛ تا چه اندازه به دينمان پايبند و علاقه‌مند و حاضر به فداكارى در راه حفظ ارزش‌ها باشيم.

يك شبهه و جواب آن

شبهه، يك مشكلى است كه براى صاحب آن پيش آمده است. ابتدا، آن شبهه (مشكل) را به پرسش و مسأله تبديل و آن‌گاه جوابش را تقديم مى‌كنيم. شبهه را به صورت اين پرسش درمى‌آوريم و مى‌گوييم: آيا ارزش‌ها، متغير و تابع قرائت‌ها است؟ به عبارت ديگر، آيا دين تابع سليقه‌هاست؟ اگر تابع سليقه‌ها نيست، پس چرا فقها اختلاف نظر دارند؟[1]

نظريه قرائت‌ها، تمام قرائت‌ها را درست مى‌داند؛ در حالى كه در اختلافات مذهبى چنين نيست. هر مذهبى، ديگران را بر خطا مى‌داند و حتى گاهى مسأله به حد تكفير و ارتداد يكديگر مى‌رسد. بنابراين اختلاف مذاهب و ديدگاه‌هاى فقهى و كلامى، نه‌تنها دليل بر صحت تعدد قرائت‌ها نيست؛ بلكه بر عكس تعدد قرائت‌ها را باطل مى‌كند؛ زيرا بر خلاف نظريه قرائت‌هاى مختلف، در اين مسائل، هر كسى فقط ديدگاه و قرائت خود را صحيح مى‌داند و قرائت ديگران را قبول ندارد. وانگهى اختلاف فتاوا، در «ظنيات» است، نه «محكمات». آن هم براى دستگيرى از مكلفان كه از حيرت به در آيند و از آن دو حكم، يكى را عمل كنند و اين به معناى وجود دو «واقعيت» نيست؛ از اين رو، خود را در اين مسائل «مخطّئه» مى‌دانيم نه «مصوّبه». (توضيح بيشتر را در كتاب تعدد قرائت‌ها از مؤلف بخوانيد).