شهيد رابع

سفرمان را در هند از دهلى‌نو شروع كرديم و بعد لكنهو، بمبئى، حيدرآباد، بنگلور و اكنون دوباره دهلى‌كهنه و ديدار از دو حوزه علميه‌؛ يكى مدرسه پنجه شريف يا شهيد رابع و ديگرى جامعه اهل‌بيت‌؛ اولى با مديريت سيدمحسن تقوى و ديگرى سيدقاضى عسگرى.

«درگاه عاليه شريف» يا «بارگاه شاه مردان» منطقه‌اى است در دهلى‌كهنه، يادگار پادشاهان مغول شيعه كه زمين‌هايى را نذر مجالس حسينى كرده بودند. در اين منطقه يك حسينيه بزرگ قديمى هست كه موفق به ديدنش نمى‌شويم، يك حوزه علميه، يك قدمگاه منسوب به حضرت على(عليه السلام) و دو مزار شريف. مزارها يكى مربوط به ميرزا محمد‌بن ميرزا عنايت‌احمد است كه وهابيان او را به دليل تأليف كتابى در مذهب تشيع مسموم و شهيد كرده‌اند و بعد از قاضى نورالله حسينى شوشترى ‌كه شهيد ثالثش مى‌گويند‌ـ به شهيد رابع مشهور شده، و ديگرى مولانا مقبول احمد، عالمى از اهل‌سنت كه مستبصر مى‌شود و قرآن كريم را به زبان اردو ترجمه و تفسير مى‌كند و كتابى هم دارد به اسم تهذيب‌الاسلام كه ترجمه حلية‌المتقين علامه مجلسى است. بر بلنداى مقام اين دو عالم دعا مى‌كنيم و بر شادى روحشان فاتحه‌اى مى‌فرستيم.

مدرسه پنجه شريف و قبر شهيد رابع كنار هم بودند و هر دو در محاصره مغازه‌هاى بازار، استادان پنجه شريف بيرون از مدرسه