مانايى را كتاب شگرف نهج‌البلاغه دانستند كه اقيانوس بى‌كران معارف در ساحت‌ها و عرصه‌هاى مختلف زندگى فردى و اجتماعى است.

بعد از سخنرانى حاج‌آقا نوبت اهداى جوايز بود‌؛ نفرات برگزيده اول، تنديس‌هايى ويژه در قاب چهارگوش شيشه‌اى و برخى تنديسى به شكل چارمنار حيدرآباد، گردن‌آويزهاى طلايى هم بود همراه لوح تقدير براى نفرات بعدى، عده‌اى هم فقط گواهى‌نامه قبولى. صف طولانى دختر و پسرانى كه منتظر دريافت هدايايشان از دست حاج‌آقا بودند‌؛ بيش از همه مرا نگران ساخت‌؛ براى وضعيت جسمانى حاج‌آقا و اندك كسالتشان و اين‌كه بايد براى هر كدام اندكى خم مى‌شدند و كمى معطل، و البته سهم حاج‌آقا از هدايا بيش از همه بود‌؛ دو بازوبند سرخ رنگ امام ضامن كه شيعيان هندى به نيت سلامت و حفاظت از مسافران و ميهمانان ويژه بر بازويشان مى‌بندند، گردن‌آويزى طلايى كه حاج‌آقا را مجبور كرد چند لحظه عمامه از سر بردارند، و بالأخره تنديس ويژه چارمنار، زيباتر از همه تنديس‌هايى كه اهدا شد. موقع اهداى اين‌ها، شيوه ابراز احساسات، متفاوت بود‌؛ شيعيان و بزرگان و آن‌ها كه در صف‌هاى اول بودند با صلوات، و جوانان ديگر كه دورتر بودند با كف زدن در ضرب‌آهنگى خاص.

دختركانى كه در صف ايستاده‌اند به جز انگشت‌شمارى همه باحجابند محفوظ در لباس بلند سنتى هندى، با سر و پا و اندام پوشيده، مگر معدودى كه نمى‌فهمم بر چه معيار و فتوايى فقط