غذاى هندى

دومين شب حضورمان در حيدرآباد ميهمان ضيافت شام سيد رضاآقا نماينده مقام معظم رهبرى در امور دينى اين شهر هستيم. رضاآقا به افتخار حضور حاج‌آقا زحمت دعوت از علما و بزرگان شهر را هم كشيده و مجلس مفصلى ترتيب داده است‌؛ اما من به جاى روايت امشب و شرح ديدار علما حكايت غذاهاى هندى را تعريف مى‌كنم بى‌تناسب با مجلس علما و با شيرينى همين بى‌ارتباطى شايد هم به دليل شام رضاآقا.

غذاهاى هندى تند و تيزند و پر از اقسام فلفل و ادويه. وقتى مى‌خورى انگار همه وجودت آتش مى‌گيرد و متحير مى‌شوى كه اين هندى‌ها چطور با ولع و لذت مى‌خورند اما ما نمى‌توانيم و ناچار هستيم همراه هر قاشق غذا دو سه قاشق ماست هم مصرف كنيم و آبى بخوريم تا از سوزش دهان و گلويمان كاسته شود. اولين تجربه خوردن غذاى هندى تجربه باشكوهى نيست اما نه آن‌قدر كه دومين بار را تجربه نكنى و نه آن حد كه بعد از چند روز عادت نكنى به اين تندى و حتى بعد از بازگشت از اين سفر هوس نكنى براى يك وعده غذاى هندى. معمولا وقتى كه از سفر برمى‌گردى به تو مى‌گويند خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها مال خودت از ديدنى‌ها بگو اما من از خوردنى‌ها هم گفتم اگرچه غذاى هندى چشيدنى است نه گفتنى.