موفق و مخلص و خدمتگزار جمهورى اسلامى مى‌باشند و اينك با پايان مأموريتشان عازم ايران هستند‌ـ پاداش درخور عنايت كند.

شما از بنده به عنوان يك هم‌شهرى كه بعد از ساليانى او را مى‌بينيد ‌البته نمى‌دانم چند نفر از شما در ايران بنده را ديده و شناخته باشيد‌ـ توقع داريد كه وقتى از كشور و از وطن شما و وطن خودمان به اين‌جا مى‌آييم، سوغاتى براى شما بياوريم‌؛ اگرچه شما پيش‌دستى كرديد و هدايايى مرحمت كرديد كه باعث شرمندگى بنده است. اگر پزشكى از ايران به نزد شما مى‌آمد، حقش اين بود كه دارويى شفابخش را به شما هديه كند. اگر صنعتگرى، مبتكرى، مخترعى به اين‌جا مى‌آمد حقش بود كه يك نمونه از صنايع خودش، ابتكاراتش، اختراعاتش را به اين انجمن اهدا كند‌؛ اما وقتى يك روحانى به اين‌جا مى‌آيد شما چه توقعى داريد؟ به هر حال، ما هم به عنوان يك هم‌شهرى بايد سوغاتى به شما بدهيم. طبعاً سوغاتى ما از سنخ چيزهايى است كه با آن سر و كار داريم، و مى‌دانيد بيش از پنجاه سال است كه عمده سر و كار ما با قرآن و حديث و كلمات بزرگان است. اگر من بتوانم هديه‌اى از دستاورد بيش از پنجاه سال ارتباطم با قرآن و حديث را در ظرف چند دقيقه خدمت شما ارائه دهم، فكر مى‌كنم از مثل بنده سوغات بدى نباشد.