اعتقادات راسخ مذهبى دارند با تفاوت اندكى تساهل دينى و معلومات كمترى از معارف اسلامى، كه همه ره‌آورد سال‌ها زندگى در سرزمين هند است و هم‌جوارى با اديان و اعتقادات ديگر. شايد تمركز اينان بر محور فعاليت‌هاى اقتصادى و تجارى و پراكندگى جغرافيايى خانواده‌هايشان مانعى بر سر فعاليت‌هاى فرهنگى درباره شناخت صحيح از معارف دينى بوده است.

اينجا هم به سنت هندى‌ها در احترام به ميهمانان گران‌قدر، گردن‌آويز قشنگى از گل را ‌كه هار مى‌گويند‌ـ به حاج‌آقا اهدا مى‌كنند هم‌چنين يك جلد قرآن نفيس از طرف انجمن و جمع حاضر. صلوات و كف زدن هم پيوسته با هم تداخل دارند و طبيعى است و محصول التقاط دو فرهنگ، مثل فارسى سخن گفتنشان كه با لهجه هندى است و با كمى دشوارى در بيان و مخلوط با واژه‌هاى اردو و انگليسى. جلسه امشب، توديع دكتر هنردوست هم هست و آقايى كه به عنوان تشكر، شعرى انگليسى را با حالت حماسى هندى مى‌خواند و ترجمه مى‌كند: «خردمند، احترام ما را جلب مى‌كند اما مرد نيكوكار قلب‌هاى ما را تسخير مى‌كند.»