توسل به ائمه اطهار(عليهم السلام) و انواع دعاها، زيارت‌ها، عزادارى‌ها و مخصوصاً گريه براى سيدالشهدا(عليه السلام) يكى از راه‌هاى نزديك شدن به آن حضرت و بعد به خداى متعال است‌؛ اما جا دارد كه بينديشيم اصلا وجود امام براى چيست؟ خداى متعال ائمه اطهار را براى چه آفريد و چرا به آنان مقام امامت عطا فرمود و براى چه هدفى به ما دستور داد كه از آنها اطاعت كنيم‌؛ أَطِيعُوا اللهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَْمْرِ مِنْكُمْ،[1] بدون شك طبق نص قرآن كريم انسان براى پرستش و اطاعت از خداى متعال آفريده شده است‌؛ وَما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِْنْسَ إِلاّ لِيَعْبُدُونِ،[2] خداى متعال همه انبيا و اولياى خودش را خلق فرمود و به مقام نبوت و امامت رساند تا راه بندگى و اطاعت خدا را به مردم ديگر نشان دهند. وقتى دانستيم كه هدف از خلقت انبيا و ائمه و دادن مقام نبوت و امامت به آنها نشان دادن راه عبادت و اطاعت خداست، نتيجه روشنش اين است كه هرقدر ما بيشتر از راهنمايى‌هاى آنها استفاده كنيم و بيشتر در مقام عبادت و اطاعت خدا باشيم به آنها نزديك‌تر مى‌شويم. برگزارى مجالس عزادارى، مراسم جشن، مهمانى دادن، اطعام كردن، و ساير آداب و رسومى كه براى ائمه اطهار برگزار مى‌شود، راه‌هاى تقرب به آنهاست.