كه مى‌تواند خليفه خدا بشود؟ لذا سؤال كردند: قالُوا أَتَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَيَسْفِكُ الدِّماءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ‌؛[1] با اين‌كه ما اهل تقديس و تسبيح هستيم موجودى را كه ممكن است خون‌ريزى و فساد كند خليفه قرار مى‌دهيد؟! قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ‌؛ در اين‌جا سرّى نهفته است كه شما نمى‌دانيد. طبعاً وقتى فرشتگان ندانند بنده هم آن سرّ را نمى‌دانم‌؛ اما از قرائن آيات بعدى استفاده مى‌شود كه شايد اين مخلوق مى‌تواند با اختيار و انتخاب خودش به مقامى دست يابد، به علومى برسد كه از دسترس فرشتگان دور است‌؛ وَعَلَّمَ آدَمَ الأَْسْماءَ كُلَّها،[2] ملائكه نمى‌توانستند آن معارفى را كه خداوند به آدم عنايت فرمود، فرا بگيرند. خدا در اعطاى آن به ملائكه بخلى نداشت ولى آنها توان دركش را نداشتند.

بايد اين موجود آفريده شود در طول هزاران سال رشد و تكامل بيابد و صلاحيت پيدا كند تا به آن مقام خلافت الهى برسد كه قدر متيقنش حضرات انبيا و ائمه اطهار(عليهم السلام) هستند. بعد از مقام انبيا و ائمه معصومين(عليهم السلام) هركس شباهتش به آنها بيشتر است به مقام قرب و خلافت الهى نزديك‌تر است. شباهت مردم به انبيا و اوليا در چيست؟ هرچه هست همان هدف آفرينش انسان است.