نمى‌دانسته روزى بايد رخ‌دادهاى اين سفر را بازگو كند و با اين ويژگى نمى‌توانست بسيارى از ابهام‌ها و سؤالاتم را پاسخ بگويد. او راوى من شد در بازگويى اين خاطرات و راوى شماست در آنچه خواهيد خواند. بعدها چند طلبه هندى، تعدادى كتاب و چند جزوه و سفرنامه، كه در همه جاى اين مجموعه ردى از آنها باقى است به اضافه دكتر خواجه‌پيرى‌ـ همو كه در اول و آخر اين كتاب نامش به نيكى آمده و روزى از سر اتفاق ايشان را ملاقات كردم‌ـ همه به ياريم آمدند تا اين نوشته را به ساحل سامان برسانم. با اين همه، به هزار و يك دليل كه يكى با كفايت از هزار دليل ديگر، نبودن نگارنده است در اصل سفر، اين سفرنامه آنچه مى‌بايست نشده است. اگر جايى، جزئى به خوبى شرح شده و از كليتى مهم نام نيامده، يا جايى نثر و نوشته فضايى متفاوت يافته و‌...، با همين دليل توجيهش كرده‌ايم.

حالا كه اين مطلب را مى‌نويسم آرزو مى‌كنم اى كاش خواننده آنچه پيش روست اين مقدمه را بعد از خواندن سفرنامه ببيند يا اى كاش مى‌شد كه مثل خيلى از تفاوت‌هاى اين كتاب اين مقدمه را هم آخر اين مجموعه مى‌آورديم، تا مبادا دانستن اين واقعيت، شيرينى حكايت اين روايت را در كام جان مخاطب اندكى تلخ كند.

سفر آيت‌الله مصباح در سال 1382 است و انتشار اين نوشته 1386. علت اين فاصله دلايل بسيار داشت كه يكى كاهلى نويسنده اين سطور بود، و ديگر قضايا بماند كه غيبت است و رنجش دوستان مهركيش.