لال كالا خيلى باهوش باشى و هندى شنيده كه بفهمى اين همان لعل قلعه فارسى است كه هندى عوام لعل (سرخ) را لال كرده و قلعه را كالا تلفظ مى‌كند. بماند كه هندى خواص هم همراه گويش عوام، لعل را لال مى‌گويد.

آگرا را با توفيق زيارت شهيد ثالث، رؤياى تاج محل و داستان اكبرشاه ترك مى‌كنيم و براى ديدن لال‌قلعه با حاج‌آقاى رجب‌نژاد و دكتر خواجه‌پيرى همراه مى‌شويم. دكتر هم به واسطه سال‌هاى حضور بسيارش در هند و هم به دليل مطالعات تخصصى‌اش در اديان و هم اقتضاى شغلش در خانه فرهنگ، راهنماى كاملى است در اين سفر، افزون بر اين‌كه با طينت پاك و خلق و خوى خوبى كه دارد همراهى است خوش‌مشرب. ديدنى‌هاى اين‌جا را توضيحات دكتر شنيدنى‌تر مى‌كند.

لال‌قلعه كه ارگ سلطنتى شاه‌جهان پنجمين پادشاه گوركانى هند بوده اكنون يكى از مراكز مهم جذب جهانگردان خارجى است. قلعه، حصارهاى بلند دارد با نمايى از سنگ‌هاى سرخ. ظاهراً سليقه هندى مثل مزاجش كه با غذاهاى تند و تيز دوستى دارد با رنگ‌هاى تندى مثل سرخ هم رفاقتى برقرار كرده و در معمارى و پوشش و تزيين و رنگ‌آميزى اين اشتها را به خوبى نشان داده است. اين گستره وسيع سرخ‌رنگ را قبل از ديدارمان نيز پيش‌بينى كرده بوديم چراكه به ديدار لعل قلعه مى‌آمديم.

استحكام و استوارى ديواره‌ها، شيوه معمارى خاص و پرتنوع آن، حجّارى‌هاى حيرت‌انگيزش، همراه با شكوهى كه به چشمان