حقيقت از سيره آن پيشوايان و عرضه آن به عالم بشري و دفاع جانانه در برابر هجوم ظلمت‌پرستان حقيقت‌گريز دانسته و در اين راه ديده‌ها سوده و جان‌ها فرسوده‌اند. اکنون در عصر بحران معنويت که دشمنان حقيقت و آدميت هر لحظه با توليد و انتشارِ فزون از شمارِ آثار نوشتاري و ديداري و به‌کارگيري انواع ابزارهاي پيشرفته سخت‌افزاري و نرم‌افزاري در عرصه‌هاي گوناگون براي سيطره بر جهان مي‌کوشند، رسالت حقيقت‌خواهان و انديشمندان حوزوي و دانشگاهي، به‌ويژه عالمان دين، بس عظيم‌تر و سخت دشوارتر است.

در جهان تشيع، پژوهشگران حوزوي در علوم فلسفي و کلامي، تفسيري و حديثي، فقهي و اصولي و نظاير آن کارنامه درخشاني دارند، و تأملات ايشان بر تارک پژوهش‌هاي اسلامي مي‌درخشد. درزمينه علوم طبيعي و تجربي و فناوري‌هاي جديد نيز پژوهشگران ما تلاش‌هايي چشمگير کرده، گام‌هايي نويدبخش برداشته و به جايگاه درخور خويش در جهان نزديک شده‌اند، و مي‌روند تا با فعاليت‌هاي روزافزونشان مقام شايسته خويش را در صحنه علمي بين‌المللي بازيابند. ولي در قلمرو پژوهش‌هاي علوم اجتماعي و انساني، تلاش‌هاي دانشمندان اين مرز و بوم آن‌گونه که شايسته نظام اسلامي است به بار ننشسته، و آنان گاه به ترجمه و اقتباس آرای ديگران بسنده کرده‌اند. دراين‌زمينه کمتر مي‌توان رد پاي نوآوری‌ها و به‌ويژه خلاقيت‌هاي برخاسته از مباني اسلامي را يافت، و تا رسيدن به منزلت مطلوب راهي طولاني و پرچالش در پيش است. ازاين‌روي، افزون بر