سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْکتَابِ أُمَّه قَآئِمَه يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ؛[1]«آنها با هم يکسان نيستند؛ از اهل کتاب، جمعيتي هستند که (به حق و ايمان) قيام مي‌کنند و پيوسته در اوقات شب، آيات خدا را مي‌خوانند درحالي‌که سجده مي‌کنند»، اشاره شده است که اهل کتاب، با يکديگر برابر نيستند، بلکه برخي از آنان از تلاوت‌کنندگان آيات الهي و سجده‌کنندگان بر خداوندند. در ادامه، در آيهيُؤمِنُونَ بِاللّه‏ِ وَالْيَوْمِ الآْخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکرِ وَيُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَأُولئِک مِنَ الصّالِحِينَ؛[2]«به خداوند و روز بازپسين ايمان مي‏آورند و به نيکي فرمان مي‏دهند و از ناشايستي باز مي‏دارند و به نيکوکاري مي‏شتابند و اينان از شايستگان‏اند»، خداوند متعالی اين دسته از اهل کتاب را به سبب ايمانشان به خدا و قيامت و نيز امر به معروف و نهي از منکر تمجيد کرده، که حاکي از مطرح بودن این فریضه در اديان ديگر است.

ه) امر به معروف و نهي از منکر، توصيه انبيا و اولياي الهي: برخي آيات قرآن کريم تصريح دارند که فريضه امر به معروف و نهي از منکر، از توصيه‌هاي اساسي انبيا و اولياي الهي بوده است؛ به‌گونه‌اي‌که لقمان(عليه السلام) پس از توصيه به فرزندش درباره اقامه نماز، او را به امر به معروف و نهي از منکر فرمان داده است: يا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّله وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْکر؛[3] «اي فرزندم، نماز را به‌‌پا دار و امر به معروف و نهي از منکر کن».