کردن جانش در راه دين است؛ حال چگونه ممکن است برای دنيا، ذره‌اي به کسي ظلمي کند؟! روحيه شهادت­طلبي يک کيمياست که انسان را از هزاران مشکل، و از هزاران درد و رنج بي‏درمان روحي، معنوي و اخلاقي نجات مي‏دهد.

پس در مرحله اول بايد بکوشیم روحيه شهادت­طلبي را در خود تقويت و تثبيت کنيم؛ آنگاه سعي کنيم اين روحيه در ميان مردم نيز ايجاد و تقويت گردد. چهارده قرن است که علما، وعاظ، منبري‌ها و مرثيه‌خوان‌ها، هریک به‌گونه‌ای کوشیده‌اند اين روحيه را در شيعيان علي(عليه السلام) و سيدالشهدا(عليه السلام) زنده نگه دارند. در هر زماني از اين روحيه به‌گونه‌ای استفاده شد تا اينکه بهترين استفاده در چهاردهمين قرن به دست فرزند سيدالشهدا(عليه السلام)، امام خميني(رحمهَ الله)، در اين کشور انجام گرفت. اين ميراث حسين‌بن‌علي(عليه السلام) بود که به دست فرزندش مورد بهره ‏برداري قرار گرفت و زلزله‏اي بي‌نظير در عالم به وجود آورد. اين انقلاب اسلامي در عالم آنچنان اثري گذاشت که کسي نمي‌تواند به ابعاد آن پي ببرد. پيدايش اين اثر عظيم مرهون بهره ‏برداري از اين روحيه اي بود که امام حسين(عليه السلام) به ما ارزاني داشت و اينکه در آينده، چه بهره ‏هاي ديگري از اين روحيه گرفته خواهد شد، تنها خداوند از آن آگاه است.

ايجاد، تقويت و تثبيت روحيه شهادت‌طلبي در ميان شيعيان، ناشي از شرکت در همين روضه ‏هايي است که در مقام تجليل از اهل‌بيت(عليهم السلام) و خاندان مطهر ايشان برگزار مي‌گردد؛ برای نمونه، آن‌کس که در پاي روضه قاسم‌بن‌الحسن‡ مي‌نشيند، ‏بدون هيچ تحليل و تعليقي، خودِ اين روضه،