کند. خواهش و استدعا کردن «امر» نيست. اينکه کسي بگويد «خواهش مي‏کنم اين کار را بکنيد» امر نيست. مقتضاي کلمه امر اين است که بايد به‌صورت استعلا باشد. حتي برخي فقها احتياط کرده، مي‏گويند تکليف امر به معروف و نهي از منکر زماني تحقق مي‏يابد که امرکننده به معروف، با لحاظ «استعلا» امر کند.[1] مقام معظم رهبري نيز مراد از استعلا را اين‌چنين مشخص کرده‌اند:

طرف امر به معروف و نهي از منکر فقط طبقه عامه مردم نيستند. حتي اگر در سطوح بالا هم هستند شما بايد به او امر کنيد نه اينکه از او خواهش کنيد. بايد بگوييد آقا! نکن؛ اين کار يا اين حرف درست نيست. امرو‌نهي بايد با حالت استعلا باشد. البته اين استعلا معنايش اين نيست که آمران حتماً بايد بالاتر از مأموران و ناهيان بالاتر از منهيان باشند؛ نه، روح و مدل امر به معروف، مدل امرونهي است؛ مدل خواهش و تقاضا و تضرع نيست. نمي‏شود گفت که خواهش مي‏کنم شما اين اشتباه را نکنيد؛ نه، بايد گفت: آقا! اين اشتباه را نکن؛ چرا اشتباه مي‏کني؟ طرف هر کسي است؛ بنده که طلبه حقيري هستم؛ از بنده مهم‌تر هم باشد، او هم مخاطب امر به معروف و نهي از منکر قرار مي‏گيرد.[2]