معصومان علیهم السلام، هم عبارات فراواني دراين‌زمينه به چشم مي‌خورد. علي علیه السلام دراين‌زمينه فرمود:

أَلَا حُرٌّ يَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا؛[1] آيا آزادمردي نيست كه اين لقمة جويدة حرام دنيا را به اهلش واگذارد؟ همانا بهايي براي جان شما جز بهشت نيست؛ پس به كمتر از آن نفروشيد!

در اين فرمايش، حضرت، این دنیا را به کالای ناچیز پستی تشبيه مي‌كنند و اظهار مي‌دارند كه آيا آزاده‌ای پیدا نمی‌شود که این دنيا را به اهلش واگذارد و به آن بی‌اعتنا گردد؟ طبق اين فرمايش، آزاد كسي است كه خود را از اين دنيا وارهاند و دل‌بستگي به آن نداشته باشد. امام حسين علیه السلام  نيز در هنگام شهادت حر‌بن‌يزيد ‌رياحي، در بزرگداشت او فرمود: أنتَ حْرٌ كما سَمَّيْتَ في الدُّنيا والآخرة؛[2] «تو آزاده هستي؛ همان‌گونه كه در دنيا و آخرت حرّ ناميده شدي».

در جاي ديگري نيز امام علي علیه السلام فرمود:

إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ وَإِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَإِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ؛[3] گروهي خدا را به اميد بخشش پرستش كردند كه اين پرستش بازرگانان است، و گروهي او را