روح الاهي در او دميده شده است.[1] ماندگاري و انسانيت انسان به روح اوست.[2] انسان موجودي است داراي کرامت،[3] اختيار،[4] قدرت[5] و شايستگي خلافت[6] که زندگي او فقط در دايرة تولد و مرگ خلاصه نمي‌شود، بلکه در رويکرد توحيدي، مرگ سرآغاز زندگي واقعي بشر است. زندگي دنيايي مقدمة زندگي اخروي است.[7]

بدون شک نظامي حقوقي که حيات بشر را در زندگي مادي دنيايي محدود مي‌کند با نظامي حقوقي که حيات بشر را فراتر از زندگي زود‌گذر دنيا تعريف مي‌کند، از نظر قواعد و مقررات و تدوين طرحنامة حقوق بشر، تفاوت اساسي خواهد داشت. بدين ترتيب، تعريف بشر و ماهيت واقعي انسان از چالش‌هاي جدي حقوق عرفي و ديني به شمار مي‌‌رود.

8. منابع حقوق بشر در اسلام

هر نظام حقوقى، متشکل از مجموعه‏اى قواعد و احكام حقوقى است که از منابع متعددي سرچشمه مي‌گيرد. براى ساخت و پرداخت يك نظام حقوقى غالباً از چند منبع استفاده مى‏كنند و آنچه را از منابع مختلف اخذ و اقتباس كرده‌اند، با تركيبى نو و ترتيبى جديد عرضه مى‏دارند. در واقع آنچه موجب تمايز نظام‌هاي حقوقى از يکديگر مي‌شود همين هيئت تأليفى جديد است. براى حصول چنين تمايزى، مغايرت و بيگانگى اجزا، مفاهيم و قواعد يک نظام حقوقي با نظام‌هاى حقوقي ديگر ضرورتى ندارد. نظام‌هاي