تكوينى و تشريعى دارند و هر يك از آنها بايد اين اختلافات را با علاقه و رغبت بپذيرند و آرزوى تغيير و دگرگونى آنها را نكنند، زيرا چنين آرزوهايى در نظام تکوين و تشريع تأثيرى ندارد. زن و مرد بايد آنچه را خداى متعال به آنان عطا فرموده است دريابند و آن را در جهت استكمال حقوقى خود به کار بگيرند و بدانند كه هر تلاش و كوششى در راه استكمال خويش به سود خودشان خواهد بود. همچنين از خداى متعال درخواست كنند كه نعمتهاى خود را بر آنان ارزاني كند و آنان را از كمالات بيشترى بهره‌مند فرمايد. او مى‌داند كه به هر كسى چه بايد بدهد، از درخواست بندگان خويش آگاه است و چيزى بر او پوشيده نيست.

اگر به آياتي كه بعد از اين آيه آمده است[1] بنگريم، درمى‌يابيم كه اين آيه در مقام فراهم ساختن زمينة روانى براى پذيرش اختلافات تكوينى و تشريعى زن و مرد است. بدين ترتيب، آية مذكور مقدمة بسيار خوبى براي تبيين تفاوت‌هاي تکويني و تشريعي مرد و زن خواهد بود.

پرسش و پاسخ

ممکن است شبهه‌اى در بعضى از اذهان تداعي شود، و آن اينكه اختلافات تكوينى و تشريعى زن و مرد ظلمى بر زن (يا مرد) است. البته بيشتر كسانى كه اين شبهه را مطرح مي‌كنند، زن را مظلوم و ستمديده مى‌پندارند و قصد دفاع از حقوق زن را دارند، پاسخ اين شبهه را در دو بخش «تکوين و تشريع» به طور مختصر بيان مي‌کنيم، البته به گونه‌اي كه از مرد و زن نفى مظلوميت كند.

اما در نظام تكوين اساساً فقط در صورتي سخن از عدل و ظلم مى‌توان گفت كه «حقي» وجود داشته باشد. در چنين فرضي اگر حق را به صاحب آن بدهند عادلانه رفتار كرده‌اند