مرد از هنگامى كه همسر خود را باردار مى‌كند تا زمانى كه فرزندش به دنيا مى‌آيد يا تا وقتى كه فرزند يكى دو ساله مى‌شود، فعاليت تناسلى نداشته باشد. به تعبير فنى‌تر، در مرد بالغ هميشه منيدانه براى بارور كردن موجود است، زيرا دستگاه سازندة مرد هر بار كه به كار توليد مى‌پردازد ميليونها منيدانه مى‌سازد، به قسمى كه در مقدارى از منى مرد كه در يك بار مقاربت بيرون مى‌ريزد پانصد ميليون منى دانه وجود دارد. كار اين كارگاه پر‌كار با كار دستگاه سازندة زن به كلى تفاوت دارد. دستگاه سازندة زن معمولاً هر ماه فقط يك تخمك بالغ مى‌سازد و بنابراين هر ماه فقط يك تخمك و آن هم براى مدتى بسيار كوتاه آمادة بارورى مى‌شود، به گونه‌اى كه در سرتاسر مدت زندگى يك زن فقط در حدود چهار صد تخمك آمادة بارورى مى‌گردد. از اين رو، دورة بارورى زن به اصطلاح ادوارى است و مدت آن در هر بيست و هشت روز از چند ساعت تجاوز نمى‌كند، كه آن نيز در دوران باردارى و حتى غالباً در دوران شيردهى وجود ندارد. در اثر اين تفاوتهاى عمده است كه مرد همواره نياز جنسى دارد، در صورتى كه زن دست‌كم در مدت نه ماهة باردارى نياز جنسى چندانى در خود نمى‌يابد و اگر هم ميل جنسى داشته باشد، دگرگونيهايى كه در بدن وى حادث شده است سهولت عمل مقاربت را به شدت كاهش مى‌دهد. اين واقعيات زيستى و روانى بايد در هنگام وضع احكام و قوانين فردى و اجتماعى مورد نظر قرار گيرد. نمى‌توان گفت كه زن و مرد در همه چيز مساوى هستند و بنابراين بايد يا به هر دو حق چند همسرى را بدهيم يا اين حق را از هر دو دريغ بداريم.

اين ادعا كه چون زن نمى‌تواند بيش از يك شوهر داشته باشد مرد نيز نبايد بتواند بيش از يك همسر بگيرد، بسيار جاهلانه و غير منصفانه است. اگر توليد نسل، دست‌كم در بعضي از جوامع و در برهه‌اي از زمان، مطلوبيت دارد، قانون بايد اوضاع و احوال اغلب را در نظر بگيرد: بايد به مرد حق داد كه براى ارضاي غريزة جنسى خود و هم