5 ـ 2. حق مشارکت سياسي

از ديدگاه اسلام زن موجود طفيلي و تابع مرد نيست، بلکه عضو اصلي جامعه به ‌شمار مي‌رود و در ترقي و انحطاط آن نقش دارد. همان‌گونه که مرد حق مشارکت در فعاليت‌هاي سياسي ـ اجتماعي دارد، زن نيز در اين عرصه مستقل است، مگر در مواردي که مربوط به تفاوت‌هاي جسمي و رواني آنان مي‌گردد. بنابراين، زن در پذيرش اسلام، هجرت، بيعت، شرکت در انتخابات و اظهار نظر در مسائل و مشکلات اجتماعي و نظاير آن استقلال کامل دارد. آياتي که بر استقلال زنان در اين‌گونه فعاليت‌هاي سياسي ـ اجتماعي دلالت دارند، عبارت‌اند از:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا جاءَكُمُ الْمُؤْمِناتُ مُهاجِرات فَامْتَحِنُوهُنَّ اللّهُ أَعْلَمُ بِإِيمانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنات فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَ لا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُمْ ما أَنْفَقُوا...؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هنگامى كه زنان مؤمن به عنوان هجرت نزد شما آيند، آنها را آزمايش كنيد. خداى متعال به ايمانشان داناتر است. اگر آنها را مؤمن يافتيد، به سوي كافران باز نگردانيد، نه آنها براي کافران حلال‌اند، و نه کافران براي آنها حلال؛ و آنچه را همسران آنها (براي ازدواج با اين زنان) پرداخته‌اند به آنان بپردازيد».

«يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتان يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوف فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛‌[1]‌اى پيامبر، هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو بيعت كنند كه چيزى را شريک خداى قرار ندهند و دزدى و زنا نکنند و فرزندان خود را نكشند، تهمت و افترايي پيش دست و پاي خود نياورند (= فرزندانى را كه از راه زنا آورده‌اند به دروغ به شوهران خود نسبت ندهند) و در هيچ كار خوبى نافرمانى تو نكنند، با ايشان بيعت كن و بر ايشان از خداى متعال آمرزش بخواه، كه خداى متعال بى‌گمان آمرزنده و بخشاينده است».