به هر حال، «زمين‌هاى مفتوحة العنوة» ملك همه مسلمانان است و كسى حق خريد و فروش آنها را ندارد. نام ديگر اين املاك، «اراضى خراجيه» يا «خراجات» است. در صدر اسلام درآمد اين گونه سرزمين‌ها را به مدينه يا مراكز اسلامى جهت تقسيم بين مسلمانان مى‌آوردند. عنوان «جامعه اسلامى» عنوانى است گسترده و زير مجموعه‌هاى آن بسيار زياد و متعدد است. همه مسلمانان از نسل فعلى، نسل بعدى و همه نسل‌هاى آينده تا روز قيامت در اين زمين‌ها داراى حق هستند. از وظايف دولت اسلامى حفظ، بهره‌بردارى و توزيع منافع اين سرمايه‌هاى عظيم است.

ب) مالكيت دولت

نوع ديگر مالكيت، مالكيت دولت اسلامى است. هيأت حاكمه‌اى كه قانوناً و شرعاً حكومتش معتبر و مورد امضاى شارع مقدس است، مالك اين اموال محسوب مى‌شود. البته اين مالكيت مربوط به «شخصيت حقوقى دولت» است و «اشخاص حقيقى دولت» مالك آنها نيستند و افراد ديگر نيز نمى‌توانند اين اموال را خريد و فروش كنند و بايد هرگونه تصرف با اجازه دولت باشد.

از جمله مواردى كه مشمول اين مالكيت است سهم دولت اسلامى در غنايم، خمس و انفال[1] است. اين كه وسعت وشمول اين اموال چه قدر است و مصاديق آن چيست، كمابيش