2. «وَ ما جَعَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيل»[1]

و ما تو را نگهبان آنها قرار نداده‌ايم و مسؤول اعمال ايشان نيستى.

3. «ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ»[2]

پيامبر وظيفه‌اى جز پيام‌رسانى ندارد.

4. «إِنّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمّا شاكِراً وَ إِمّا كَفُوراً»[3]

ما راه را به انسان نشان داديم خواه سپاسگزار باشد و خواه ناسپاس.

5. «وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ ...»[4]

و بگو كه حق (پيام اسلام) از طرف خداست پس هر كه خواهد ايمان آورد و هر كس خواهد كفر ورزد.

پاسخ شبهه فوق

در پاسخ بايد گفت: در برابر آياتى كه شبهه كننده براى نفى سلطه و سيطره رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و عدم وجوب اطاعت ايشان بدانها تمسك جست، آياتى وجود دارد كه بر طبق برداشت نادرست شبهه كننده، با دسته اول از آيات تناقض دارد و ما در ذيل به برخى از آن آيات اشاره مى‌كنيم:

1. «وَما كانَ لِمُؤْمِن وَلا مُؤْمِنَة إِذا قَضَى اللّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ...»[5]

هيچ مرد و زن با ايمانى حق ندارد هنگامى كه خدا و پيامبرش فرمانى دادند، (در برابر فرمان ايشان) اختيارى داشته باشد.

آيه فوق به صراحت لزوم تبعيت و تسليم در برابر خداوند و رسول خدا را ذكر كرده و گوشزد مى‌كند كه مؤمنان حق ندارند از اطاعت و پيروى رسول خدا سرپيچى كنند.