آن راه و شيوه محكوم عقل و شرع باشد، و اگر بدون توجه به منطق عقل و وحى، منش نياكان را برگزيد كارى احمقانه انجام داده و باعث هلاكت خود گرديده است.

2. تقليد براى كسب شهرت و اعتبار

گاهى انگيزه افراد در تقليد از ديگران كسب شهرت و موقعيت اجتماعى است. دسته‌‌اى از افراد كه شخصيت و هويت ثابت و مستقل اجتماعى ندارند و از جايگاه و اعتبار اجتماعى لازم برخوردار نيستند در تكاپو هستند كه به شخصيتى مورد احترام و توجه مردم تبديل گردند، اما آنان راه‌‌كار رسيدن به اين منظور را نمى‌‌شناسند. از اين جهت، وقتى مى‌‌نگرند كه در جامعه تيپ‌‌هاى خاصى از افراد مشهورند و به اصطلاح چهره شده‌‌اند، از آنان تقليد مى‌‌كنند و تيپ و فرم رفتار و پوشش و آداب آنها را براى خود برمى‌‌گزينند. به عنوان نمونه، بسيارى از نوجوانان و جوانانى كه دنبال كسب شهرت و تشخّص هستند از عقل و فكر خودشان بهره نمى‌‌گيرند و سعى مى‌‌كنند از افرادى در جامعه كه داراى شهرت و محبوبيتى هستند تقليد كنند و در گزينش مد لباس و اصلاح و آرايش ظاهر خود و حتى سبك راه رفتن از آنان تبعيت مى‌‌كنند. بى‌‌ترديد چنين تقليدى كه از افراد فاقد انديشه سالم سر مى‌‌زند، از پشتوانه منطقى برخوردار نيست. چنين افرادى، يا حوصله كافى براى فكر كردن و انديشيدن ندارند، يا هنوز عقلشان به رشد كافى نرسيده كه راهشان را با استدلال عقلانى برگزينند. آنان چون دلشان مى‌‌خواهد كه در جامعه مورد توجه قرار گيرند، به كسانى اقتدا مى‌‌كنند كه به نحوى در جامعه مورد توجه هستند.

البته صرف اين‌‌كه كسى ستاره سينما و هنرپيشه و يا شخصيت معروفى در جامعه گشته است، دليل نمى‌‌شود كه در هر كارى از او تقليد كرد و تبعيت از چنين افرادى با اين انگيزه‌‌هاى سطحى كه ناشى از دون‌‌همتى و كم‌‌خردى است كار پسنديده‌‌اى نيست اما مادام كه در پرتو چنين تقليدى كارى خلاف شرع و حرام