و وحى را مى‌‌شنيدند نه اينكه گيرنده و مخاطب وحى باشند. توضيح اينكه: گاهى دو نفر در مجلسى با يكديگر صحبت مى‌‌كنند و سخنان و مقصود خويش را به يكديگر منتقل مى‌‌كنند و شخص سومى نيز نزديك آنها نشسته و سخنان آنان را مى‌‌شنود، اما طرف صحبت آنها نمى‌‌باشد. يا كسى براى شخصى پيامى مى‌‌آورد و در حضور ديگران آن پيام را براى او مى‌‌خواند؛ اينجا گرچه سايرين نيز آن پيام را مى‌‌شنوند، اما آنها گيرنده مقصود نيستند؛ بلكه گيرنده پيام كسى است كه پيام به نام او فرستاده شده است و ديگران تنها شنونده پيام هستند.

بررسى اجمالى گونه‌‌هاى وحى

در اينجا اين پرسش مطرح مى‌‌شود كه پس از رحلت پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) كه وحى منقطع گرديد و ديگر جبرئيل، امين وحى خدا، از طرف خداوند براى كسى به عنوان رسالت و نبوت وحى نياورد، آيا كاملا ارتباط با فرشتگان قطع شد يا نه؟ مثلا آيا اميرالمؤمنين(عليه السلام) جبرئيل را مى‌‌ديدند و با او سخن مى‌‌گفتند؟ آيا فاطمه زهرا(عليها السلام) جبرئيل را مى‌‌ديدند و با او سخن مى‌‌گفتند؟ طبق دلايل قطعى كه از سنت به ما رسيده، پاسخ مثبت است؛ اما اين بدان معنا نيست كه آن حضرات پيغمبر بودند. توضيح آنكه: آنچه را فرشتگان و يا جبرئيل براى ديگران مى‌‌گفتند از يك سنخ نبود و اساساً وحى گونه واحدى نيست؛ بلكه در يك تقسيم‌‌بندى كلى، وحى تقسيم مى‌‌گردد به «وحى رسالى» و «وحى غيررسالى». آن وحيى كه مخاطب و گيرنده آن نبى و رسول است و ممكن نيست ديگران مخاطب آن قرار گيرند، وحى رسالى است امّا شخص نبى و رسول مى‌‌تواند مخاطب به وحى غير رسالى نيز قرار گيرد. از وحى غير رسالى گاهى در فرهنگ ما تعبير به «الهام» مى‌‌گردد و در روايات از آن به «تحديث» تعبير شده است و در اصول كافى، در «كتاب الحجة»، بابى به عنوان: «أَنَّ الاْئِمَّةَ(عليهم السلام)مُحَدَّثونَ مُفَهَّمُونَ» اختصاص