عقل ما نمى تواند تشخيص دهد كه اين سخن، كلام معصوم است يا نه؟! ما نبايد اين روايات را دستور شرعى و تعبّدى براى كلّ جامعه اسلامى در دوره آخرالزّمان در نظر بگيريم. اين كه در دوره آخرالزّمان، مسلمانان نبايد بچه دار شوند؛ نبايد از خانه‌هايشان بيرون روند و نبايد در مسائل اجتماعى جامعه شركت كنند، عقيده بسيار نادرستى است. اين عقيده نيز كه انسان بايد به انتظار ظهور امام زمان(عليه السلام) در گوشه‌اى بنشيند و فقط ذكر بگويد، عقيده‌اى انحرافى است.

دستورهاى شرع، تابع مصالح اجتماعى است . اين طور نيست كه وقتى به شرع رسيديم، عقل را در نظر نگيريم. بدون در نظر گرفتن عقل در فقه، هيچ مسأله فقهى را نمى توان اثبات كرد. اگر فقيهان، بعضى از مسائل را تصريح نكرده اند، براى آن است كه انسان مى‌فهمد فلان روايت، به اصول عقلى استناد دارد. روايات و آيات فراوانى در زمينه امر به معروف و نهى از منكر در قرآن آمده است كه اگر امر به معروف و نهى از منكر ترك شود، بر مردم بلا نازل خواهد شد. دين از بين مى‌رود و نماز و روزه بين مردم فراموش مى‌شود. در اين صورت، اعتقاد به اين كه چون دوره آخرالزّمان است، بايد از امر به معروف و نهى از منكر دست برداريم و در گوشه خانه بنشينيم و فقط ذكر بگوييم، نادرست است. اين عقيده كه هركسى بايد دين خود را نگه دارد، عقيده اشتباهى است؛ زيرا اگر امر به معروف و نهى از منكر نبود، اسلام به من و شما نمى رسيد. اگر تعليم و ارشاد و اصلاح در اجتماع نمى بود، دين اسلام و جامعه اسلامى باقى نمى ماند. آيا هيچ عقل سالمى مى‌پذيردكه به چنين رواياتى عمل كنيم و سرنوشت ميليون‌ها مسلمان را با آن رقم بزنيم؟!

معناى انتظار فرج در آخرالزّمان

وظيفه ما در زمان غيبت امام زمان(عليه السلام) اين است كه منتظر فرج حضرت باشيم كه اين انتظار، برترين عبادت است: أَفضَلُ أَعمَالِ شيعَتِنا اِنْتِظَارُ الْفَرَجِ؛^[1] با فضيلت ترين اعمال