ما معتقديم تمام مقام‌هاى رسول‌الله(صلى الله عليه وآله) براى امام زمان ارواحنا له الفداء و ديگر امامان دوازده‌گانه(عليهم السلام) ثابت است و فقط يك استثنا دارد و آن هم مقام نبّوت و رسالت است؛ چرا كه اراده حتمى الاهى بر اين قرار گرفته بود كه سلسله جليله انبيا صلوات اللّه عليهم اجمعين به وجود مقدّس رسول‌الله(صلى الله عليه وآله) پايان پذيرد. شايد اين پرسش مطرح شود كه مگر پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) غير از مقام نبوّت و رسالت چه مقامى داشته است كه امامان در آن شريكند. علاّمه بزرگوار، آيت‌الله طباطبايى(رضوان الله تعالى عليه) در تفسير الميزان در موارد متعدّدى در اين زمينه بحث كرده است.

1. مقام تبيين و تفسير قرآن

نخستين مقامى كه خداوند متعالى به پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) عطا فرموده، اين است كه بيان پيامبر درباره تفسير و تفصيلِ مجملات قرآن حجّت، و هرچه بفرمايد، مطابق واقع است و مردم موظّفند بپذيرند. قرآن كريم در اين زمينه مى‌فرمايد:

وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ.^[1]

ما قرآن را بر تو فرود آورديم تا آن را براى مردم بيان كنى.

اين مقام، براى اهل بيت(عليهم السلام) نيز ثابت است؛ زيرا پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود:

إِنّى تارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَينِ: كِتابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهلَ بَيْتِى^.(2)

من ميان شما دو ميراث گرانبها به وديعت مى‌نهم: كتاب خدا و عترتم و اهل بيتم.