وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ اماماً.^[1]

ما را امام و پيشواى پرهيزگاران قرار دِه!

تربيت‌شدگان مكتب آل‌البيت(عليهم السلام) فقط به اين بسنده نمى كنند كه فقط گليم خودشان را از آب بيرون بكشند؛ بلكه همواره از خداوند مى‌خواهند افزون بر اين كه خود پرهيزگار شوند و به مراتب عاليه تقوا برسند، امام و پيشواى ساير پرهيزگاران نيز بشوند.

امام زمان(عليه السلام) از ما انجام اين دو وظيفه (پرهيزگارى و پيشوايى پرهيزگاران) را مى‌خواهد. اگر توانستيم اين دو نقش را به خوبى ايفا كنيم، آن‌گاه وظيفه شيعه عاشق را در حدّ وسع و توان خودمان درست انجام داده ايم؛ وگرنه، ادّعاى عشق بدون انجام وظيفه از هيچ كس پذيرفته نمى شود. كسى كه عشق و محبّتش راستين است، هماره در پى انجام خواهش محبوبش مى‌رود تا جايى كه ديگر چيزى براى خود نمى خواهد؛ بلكه فقط در فكر اين است كه محبوبش چه مى‌خواهد.

2. جهاد همه جانبه فرهنگى

در اين زمان، نه تنها سكوت در برابر شبهه آفرينان و غارتگرانِ عقيده و ايمان جايز نيست، بلكه مجاهدت در عرصه علمى و فرهنگى واجب ترين وظيفه و تكليف ما است.

بر همه روحانيان، مبلّغان، استادان، معلّمان و تمامِ مسؤولانِ فرهنگىِ كشور لازم است كه در برابر تهاجمِ بى امانِ فرهنگى به دفاعِ جانانه از مرزهاى عقيدتى و فرهنگى اسلام بشتابند و بدانند جهادى كه امروز بر همه ما واجبِ است، نه جهادى نظامى كه جهادى فرهنگى است. سلاح كارآمدِ امروز نيز نه سلاح نظامى كه سلاحِ فرهنگى است.

بايد همه باور كنيم كه با جنگى به مراتب خطرناك‌تر از جنگ هشت ساله مواجهيم. در آن جنگ، هدف، اشغال چند وجب از خاك ما بود؛ امّا در اين جنگ، هدف نابودى ايمان ما است. به اندازه اهمّيت ايمان در مقايسه با خاك، اين جنگ فرهنگى مهم‌تر و خطيرتر از آن جنگ نظامى است.