دليل باعث شده بود كه سلاطين و جبّاران در صدد برآيند تا نگذارند امام زمان عجل اللّه تعالى فرجه الشريف متولّد شود و اگر تولّد يافت، او را به شهادت برسانند.
2. فراهم آمدنِ زمينه پذيرشِ حق در جهان
از آن جا كه خداى بزرگ مىداند در آينده زمانى فرا مىرسد كه بيشتر مردم، لياقت حكومت عدل الاهى را مىيابند، با غايب ساختن امام زمان(عليه السلام)، حضرت را از بلاها حفظ فرموده است تا شرايط لازم براى جهانى سازى عدل و معرفت و عبوديت فراهم آيد.
در آستانه ظهور امام زمان، هرچند زمين پر از ظلم و جور مىشود، آمادگى براى پذيرش حق ميان مردم بيش از پيش خواهد شد. مىتوانيد چنين وضعيتى را در قالب مثالى عادى تصوّر كنيد: شخصى را فرض كنيد كه سرش درد مىگيرد و اين سردرد چنان به او فشار مىآورد كه آسايش او را به كلىّ سلب مىكند و هيچ عضو سالمى براى او باقى نمى گذارد. چنين فردى هرقدر هم كه سرسخت باشد، عاقبت به پزشك مراجعه و به نسخه او عمل خواهد كرد. عالَم نيز همين گونه است. ستم و فاجعه و جنايت در اين عالَم، روز به روز بيشتر مىشود تا دنيا به جايى مىرسد كه از آن به مُلئِت ظلماً و جوراً[1] تعبير مىشود و اين مثل همان مريضى است كه هرچه درد او افزونتر مىشود، آمادگى اش براى پذيرفتن نسخه پزشك بيشتر مىشود؛ به ويژه وقتى راههاى گوناگون را براى درمان بيمارى اش مىآزمايد و از همه جا سرخورده مىشود، آن وقت در برابر نسخه طبيب به طور كامل تسليم مىشود.
جامعه بشرى، قرنها راههاى گوناگون را مىآزمايد. شاهد بوديم كه در قرن گذشته، بيش از نيمى از مردم دنيا به رژيم سوسياليستى ماركسيستى دلبسته بودند و تصوّر مىكردند كه سعادت آنها در اين راه است و با پذيرش اين نظام، از ستمهاى حاكمان رهايى مىيابند؛ امّا پس از هفتاد سال سرشان به سنگ خورد و از اين كار پشيمان
[1] «فَيَملاَ الأَرضَ قِسطاً و عَدلا كَما مُلِئَت ظُلماً وَ جوراً؛ حضرت، زمين را از عدل و داد لبريز مىكند؛ همان گونه كه از ظلم و بيداد لبريز شده است.» (علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 3، ص 268، ح 3)