بحمداللّه، مردم ما به ويژه پس از پيروزى انقلاب، مشمول الطاف خاصّ الاهى و عنايات مخصوص حضرت ولىّ عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشريف قرار گرفته اند. نمونه بارز اين عنايات، ساختمانِ باشكوه مسجد مقدّس جمكران است كه در مدّتى كوتاه ساخته شده. در اوايل ورود ما به قم، با اين كه از پايه گذارى اين مسجد قرنها مىگذشت، غير از چند اتاق كه تازه ساخته شده بود، چيزى وجود نداشت. حتّى گاهى براى وضو گرفتن، آب پيدا نمى شد؛ امّا بحمداللّه پس از پيروزى انقلاب و با همّت دوستداران امام زمان ارواحنا فداه، در طول چند سال، چنين بناى عظيمى برپا، و دلهاى مؤمنان از اطراف و اكناف جهان، متوجّه اين مكان شريف شد. بنده، وقتى اين عظمت را مىبينم، به ياد آيه شريف فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ[1] مىافتم. اين معجزه است كه چنين محبّتى را در دلهاى مردم پديد آورده و به اين مكان شريف، متوجّه ساخته است تا در تمام ايّام هفته، به ويژه شبهاى چهارشنبه و جمعه، از اطراف كشور و گاهى از خارجِ كشور، در اين مكان مقدّس، به ياد امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف اجتماع كنند. بدون شك، جاذبه خود حضرت ولى عصر ارواحنا فداه است كه دلهاى مردم را همچون مغناطيس جذب مىكند و اگر اين چنين نبود، اين مسجد پرعظمت بدين جايگاه و مقام والا نمى رسيد.
خدا را شكر مىكنيم كه به بركت خون شهيدان، مردم اين شهر لياقت يافته اند مشمول جاذبه معنوى الاهى، از طرف حضرت شوند؛ نعمتى بسيار بزرگ كه هر قدر در عظمت آن بينديشيم و سخن بگوييم، كم است.
دليلِ اين جمعهاى باشكوه اين است كه مردم ما از نعمت ايمان و معرفت به اهل
[1] قسمتى از دعاى حضرت ابراهيم(عليه السلام) هنگامِ تركِ سرزمينِ مكّه: «پروردگارا! قلب مردم را به سوى ايشان مايل فرما!» ابراهيم (14)،27.