منافع و معيارهاى دنيوى و شيطانى بوده تبديل به دشمنى مىگردد1، و حسرت و پشيمانى از تقصيرهاى گذشته، دلها را فرا مىگيرد2.
محكمه عدل الهى
آنگاه عدل الهى، تشكيل مىشود و اعمال همه بندگان، حاضر مىگردد3 و نامه هاى اعمال، توزيع مىشود4 و انتساب هر كارى به فاعل آن، چنان آشكار است كه ديگر نيازى نيست كه از كسى بپرسند چه كرده اى5؟
در اين دادگاه، فرشتگان و پيامبران و برگزيدگان خدا به عنوان شهود و حضور دارند6 و حتّى دست و پا و پوست بدنها گواهى مىدهد7 و حساب همه مردم به دقّت، رسيدگى و با ميزان الهى، سنجيده مىشود8 و براساس عدل و قسط درباره ايشان داورى مىگردد9، و هركس نتيجه سعى و كوشش خود را مىيابد10، و به نيكوكاران، ده برابر پاداش داده مىشود11، و هيچ كس بار ديگرى را نمىكشد12، اما كسانى كه ديگران را گمراه كردهاند علاوه بر گناهان خودشان، معادل گناهان گمراه شدگان را نيز بر دوش مىكشند13. (بدون اينكه از گناهان آنان