مباحث فلسفه سياست و حكومت اسلامى ختم مي‌شود. ما امروز احتياج شديدى به شناخت حكومت اسلامى داريم، ولى همان طور كه گفتيم، شناخت حكومت اسلامى بر يك سرى شناخت‌ها و علوم ديگر مبتنى است.

طبيعى است كه دست يابى به اين معارف در يك روز يا يك ماه و حتى در يك سال امكان ندارد؛ ولى آب دريا را اگر نتوان كشيد پس به قدر تشنگى بايد چشيد. از اين رو بايد تا حد امكان، مهم‌ترين معارف را بدست آوريم و سپس در صدد تكميل و ارائه آن به جوانانمان باشيم و براى نسل آينده نيز برنامه‌ريزى كنيم. اگر مي‌خواهيم جامعه ما در خط خدا و ولايت او و اوليايش باشد، بايد اين كار را انجام دهيم. اگر مي‌خواهيم جامعه‌اي زنده و پويا داشته باشيم كه وسوسه‌هاى شكّاكان و شبهه‌هاى ملحدان به آن ضررى نرساند، بايد به وظايف فرهنگى خويش عمل كنيم و اگر خداى ناكرده در انجام وظايف كوتاهى كنيم، روزى فرا خواهد رسيد كه بايد خودمان را ملامت و سرزنش كنيم. امروز روزى است كه بركات و عطيه‌هاى الهى بر ما نازل شده است: اِنَّ لِلَّهِ فِى اَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَات،[1] و عظيم‌ترين عطيه‌اي كه خداوند در طول تاريخ اسلام به ما عنايت كرده است، همين انقلاب اسلامى است. آيا شما عطيه‌اي بالاتر و بهتر از اين را مي‌شناسيد؟ اين بركت و عطيه‌اي است كه شامل حال امت اسلامى شده و بر ما واجب است از آن بهره بردارى نموده و در محقق ساختن اهداف آن تلاش نماييم.

از خدا مي‌خواهيم كه ما را در كسب علم نافع و عمل صالح و تعليم آن به جوانان و تزكيه و تربيت آنها، موفق بدارد و ما را در آنچه مورد رضاى او و امام زمان(عليه السلام) است يارى كند.