گردد، فاطمه را اسوه نيكوى زندگانى خويش معرفى مي‌فرمايد: وَ فِى اِبْنَةِ رَسُولِ اللهِ لِىَ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ؛[1] همانا در دختر رسول خدا براى من، الگويى شايسته وجود دارد.

فاطمه، الگوى زندگانى من است، نه از آن جهت كه مادر من است؛ بلكه بدين جهت كه دختر رسول خداست و استمرار وجود او؛ پاره وجود رسول خداست و اسوه‌پذيري از وى، همان اسوه‌پذيري از رسول خداست و در يك كلام:

اسوه‌پذيري از فاطمه، همان امتثال فرمان خدا در اسوه‌پذيري از رسول خداست.

اى وجود اقدست روح و روان مصطفى *** مصطفى معبود را جانان، تو جان مصطفى.[2]

فاطمه نه تنها الگوى زنان، كه الگوى تمام جهانيان است. اسوه‌گري فاطمه هرچند براى زنان، در بردارنده يگانه‌ترين و زيباترين جلوه‌هاست؛ اما اسوه‌گري او ويژه زنان نيست. هرچند روز ولادت فاطمه، افتخاربخش تمام زنان عالم گرديده و روز زن ناميده شده است؛ اما روز ولادت او، افتخاربخش همه مردان و زنان جهان و جلوه‌نماي تمام مكارم اخلاقى است و بنابر يكى از جامع‌ترين و زيباترين بيان‌ها:

«انتخاب چنين روزى به عنوان روز زن به معنى انتخاب زيباترين، متعالي‌ترين و مقدس‌ترين الگو براى زنان مسلمان، بلكه زنان همه جهان است. تجليل از مقام فاطمه(عليها السلام)، تكريم ايمان، تقوا، علم، ادب، شجاعت، ايثار، جهاد، شهادت و در يك كلمه مكارم اخلاق است كه پدر بزرگوارش براى اتمام آن مبعوث شد. و آن گاه كه رسول اكرم(صلى الله عليه وآله)، فاطمه را پاره تن خويش مي‌خواند، به جهانيان مي‌آموزد كه جلوه والاى كرامت انسانى و اخلاق اسلامى را در اين چهره مقدس جستجو كنند و مادران جهان، شعاعى از اين خورشيد درخشان برگيرند و كانون حيات انسان‌ها را گرم و روشن سازند.[3]