هستند فراهم باشد؛ اما زمينه امتحان را نيز باقى مى‌گذارد.

در نهج البلاغه1 نقل شده است كه شخصى از اميرالمؤمنين(عليه السلام) سؤال كرد: منظور از فتنه‌اى كه در اين آيه آمده چيست؟ حضرت در پاسخ فرمود: اتفاقاً من نيز از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) درباره فتنه‌اى كه اين آيه مى‌فرمايد مؤمنان در آن واقع خواهند شد سؤال كردم؛ پيامبر(صلى الله عليه وآله) به اجمال فرمودند: بعد از من فتنه‌هايى در اين امت واقع خواهد شد. من گفتم: يا رسول الله! آيا به خاطر داريد در جنگ احد، بعد از شهادت بسيارى از مؤمنان، من به اين دليل كه فوز شهادت نصيبم نشده بود ناراحت بودم و به محضر شما از اين امر گلايه كردم؛ شما نيز فرموديد: «أبْشِرْ فَاِنَّ الشَّهادَةَ مِنْ وَرائِكَ» و به من بشارت داديد كه من نيز به شهادت خواهم رسيد. پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمودند: بلى، به خاطر دارم؛ لكن تو چگونه با شهادت روبرو خواهى شد و چگونه بر آن صبر خواهى كرد؟ حضرت على(عليه السلام) مى‌فرمايد: در جواب پيامبر(صلى الله عليه وآله) عرض كردم: يا رسول الله! در برابر شهادت بايد خدا را شكر كرد، جاى صبر و شكيبايى نيست. من مشتاق شهادت هستم و آرزوى نايل شدن به آن را دارم.

سپس بار ديگر حضرت امير(عليه السلام) از فتنه‌اى كه پس از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) گريبان گير مسلمانان خواهد شد سؤال مى‌كند. آن حضرت در جواب مى‌فرمايند: بعد از من فتنه‌هايى به وجود خواهد آمد؛ مردم در دين دارى بر خدا منت مى‌گذارند، با اين حال انتظار رحمت او را دارند. آنان فريب دنيا را خواهند خورد و به علت تمايلات نفسانى احكام دين را تغيير خواهند داد. «رشوه» را به عنوان هديه خواهند گرفت. «ربا» را به عنوان بيع انجام داده