خود دور سازند، شيطان نمي‌تواند بر اينان تسلط پيدا کند. شيطان همواره اين گروه را زير نظر دارد تا راه نفوذي در آنان بيابد و گاهي موفق مي‌شود تا ارتباط ضعيفي با آنان برقرار کند، اما آن گروه خداترس و پرهيزکار مکر شيطان را درمي‌يابند و خود را از دام او مي‌رهانند:

إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَواْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ؛[1] کساني که پرهيزکاري کردند چون وسوسه‌اي از شيطان به آنان رسد [خداي را] ياد کنند، پس به‌ناگاه بينا شوند.

متقين نيز در يک رتبه نيستند و مراتب فراوان دارند. کساني همچون سلمان و ابوذر در عالي‌ترين مراتب‌اند، اما حد مشترک آنان اين است که شيطان رفيق و قرينشان نيست و نمي‌تواند بر آنان سلطه يابد، و اگر آنها را وسوسه کرد يا اگر به ندرت مرتکب گناهي شدند، توبه مي‌کنند و به خدا پناه مي‌برند و خداوند آنان را از شر شيطان حفظ مي‌کند.

ج) مرتبه گناه‌کاران

دستة سوم از بندگان خدا کساني هستند که گناه و انحراف از مسير حق خصلت ثابت و پايدار آنان شده است. اين دسته وقتي دچار گناه و لغزشي مي‌شوند فوراً به ياد خدا نمي‌افتند و از کردار زشت خود توبه نمي‌کنند و در نتيجه شيطان چنان گناهان را در نظرشان مي‌آرايد که چون موجودي بي‌اراده و ‌اختيار، بيشتر به گناهان روي مي‌آورند و در نتيجه، ميل به گناه خصلت ثابت و ملکة آنان مي‌شود و هنگام انجام گناه از خداوند و عاقبت خويش غافل مي‌گردند. ويژگي برجستة اين گروه آن است که رفيق و