مى‌فرمايد: مبادا امر به معروف و نهى از منكر را ترك كنيد، كه اگر چنين شود بدانتان بر شما مسلط و حاكم خواهند شد و پس از آن هرچه از ظلم آنها به پيشگاه خدا شكايت بريد و بخواهيد كه شر آنان را از سر شما كم و كوتاه كند دعايتان مستجاب نخواهد شد؛ چراكه اين، عقوبت شما در ترك امر به معروف و نهى از منكر است. به عبارت ديگر، اثر ترك امر به معروف و نهى از منكر اين است كه بدان جامعه بر مردم حاكم مى‌شوند و در اين حال، دعاها براى دفع شر آن اشرار به اجابت نخواهد رسيد؛ مگر آن‌كه آن مردم عملكرد خود را اصلاح كنند و مجدداً امر به معروف و نهى از منكر را در جامعه احيا نمايند، وگرنه مادام كه تارك امر به معروف و نهى از منكرند تسلط اشرار و عدم استجابت دعا براى رفع شر آنان ادامه خواهد يافت.

از اين رو بحث امر به معروف و نهى از منكر بحثى بسيار مهم و حساس است. مقام معظّم رهبرى نيز با ديد جامعى كه دارند، يكى از موضوعاتى كه در سال‌هاى اخير نسبت به آن، هشدارها و تأكيدات فراوان داشته‌اند مسأله امر به معروف و نهى از منكر است. بحمدالله تا حدودى اقداماتى در اين زمينه انجام گرفته و براى رفع موانع قانونى و هم‌چنين مسائل اجرايى آن فعاليت‌هايى صورت پذيرفته و ان‌شاءالله ادامه پيدا مى‌كند تا به نتايج قطعى و مطلوب برسد.

احياى ساير تكاليف از طريق امر به معروف و نهى از منكر

در اين‌جا ابتدا مناسب است برخى رواياتى را كه درباره اهميت و جايگاه امر به معروف و نهى از منكر وارد شده مرور كنيم. روايات در اين باب