نماييم. هم‌چنان‌كه در جنگ نظامى همه وظيفه دارند و هركس به هر اندازه كه توان دارد مسؤول است و بايد وارد شود و دفاع كند، در جنگ اقتصادى هم همه بايد در حد توانشان تلاش كنند؛ گرچه طبيعتاً ثروتمندان و كسانى كه در سرنوشت اقتصاد يك كشور مؤثرترند، در اين عرصه مسؤوليت سنگين‌ترى بر عهده دارند.

در هر صورت، اين يك نكته كه چنين مصداقى براى جهاد مالى سابقاً وجود نداشته و امروزه كه اين مسائل مطرح شده و چنين نيازهايى پيش آمده، هيچ بعدى ندارد كه بگوييم «جهاد با اموال» بر چنين تلاشى نيز صادق باشد. به عبارت ديگر، مبارزه با دشمن و تلاش براى دفع او تنها محدود به مبارزه با شمشير و مسلسل و تفنگ نيست، بلكه انواع مبارزه‌ها، و از جمله مبارزه اقتصادى را نيز شامل مى‌شود.

جهاد با زبان

نكته ديگر در زمينه جهاد اين است كه در آيات قرآن، دو بحث جهاد با «اموال» و جهاد با «انفس» مطرح شده، اما در اين فقره از اين وصيت شريف اميرالمؤمنين(عليه السلام) علاوه بر جهاد با مال و جان، به جهاد با «زبان» نيز اشاره شده است:

وَاللهَ اللهَ فِي الْجِهَادِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَأَلْسِنَتِكُمْ فِي سَبِيلِ الله.

نظير بحثى كه در مورد جهاد با مال اشاره كرديم، درباره جهاد با زبان نيز وجود دارد. در آن فضا و روزگارى كه اميرالمؤمنين(عليه السلام) اين سخن را مى‌فرمود، آن‌چه از جهاد با زبان به ذهن مى‌آمد اين بود كه در ارتباط با همان جهاد نظامى است و مقصود اين است كه كسانى بايد با زبانشان