وَأَذِّنْ فِي النّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَعَلى كُلِّ ضامِر يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجّ عَمِيق؛[1] و در ميان مردم براى [اداى] حج بانگ برآور تا[زائران] پياده و [سوار] بر هر شتر لاغرى ‌كه از راهى دور مى‌آيند‌ـ به سوى تو روى آورند.

از آن پس نيز همه انبياى الهى از فرزندان ابراهيم و غير آنان به مسأله حج و آمدن مردم به زيارت خانه خدا دعوت و بر آن تأكيد مى‌كردند. در روايات ما هست كه حتى انبياى قبل از حضرت ابراهيم(عليه السلام) نيز براى زيارت اين مكان و حجرالاسود مى‌آمدند. البته تا زمان حضرت ابراهيم(عليه السلام) خانه كعبه به صورت بيتى معمور و خانه‌اى آباد نبود، تا آن‌كه حضرت ابراهيم(عليه السلام)آن را بنا كرد و رسماً به عنوان يك عبادتگاه همگانى همه مردم را براى انجام فريضه حج به سوى آن دعوت كرد.

از آن روزى كه اين خانه مأمن مردم قرار داده شد و مؤمنان در اطراف آن به عبادت پرداختند تا به امروز، بركات فراوانى عايد آنان شده است. برخى از اين بركات مشهود و قابل محاسبه است و برخى ديگر نيز در اثر اين‌كه ما دورانديش نيستيم و بينش ما محدود است و فقط مى‌توانيم پيش پايمان را ببينيم، متأسفانه از چشم ما پنهان مانده و درست نمى‌توانيم ارزش آنها را بسنجيم و درك كنيم.

حقيقت اين است كه پس از قرآن كريم كه هدايت همگانى براى همه انسان‌ها تا روز قيامت است، يكى از پربركت‌ترين نعمت‌هاى خداوند همين خانه كعبه در مكه معظّمه است، و يكى از بهترين تكاليفى كه