جلسه هشتم

عنايت خاص خداوند به حج و خانه كعبه

وَاللهَ اللهَ فِي بَيْتِ رَبِّكُمْ لاَ تُخْلُوهُ (لاَ تُخَلُّوهُ) مَا بَقِيتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا؛ و خدا را خدا را در مورد خانه پروردگارتان در نظر داشته باشيد و تا زنده هستيد آن را خالى مگذاريد كه اگر آن رها شود مهلت داده نمى‌شويد.

مرورى بر مطالب جلسه پيشين

اميرالمؤمنين(عليه السلام) در ابتداى اين وصيت شريف يك سلسله ارزش‌هاى انسانى عام را كه عقول همه انسان‌ها درك مى‌كند و مى‌پذيرد مورد توصيه قرار داد؛ نظير نظم در امور، رسيدگى به مظلومان، مبارزه با ظالم و مانند آنها. اين امور در اخلاقيات همه انسان‌ها در طول تاريخ در همه جوامع و مناطق جهان مطرح و مورد قبول بوده است. البته همه انسان‌ها در پاى‌بندى و عمل به اين اصول در يك حد و اندازه نيستند، اما به هر حال هيچ عاقلى نيست كه ارزشمند بودن اين امور را انكار كند، و براى مثال، بگويد كمك به مظلوم خوب و پسنديده نيست، يا مبارزه با ظالم ناپسند و بد است. هيچ انسان عاقلى حتى احتمال اين مطلب را نيز