توضيح ندارد و به خوبى معلوم است كه با توجه به شرايط، اين سخنان چقدر مهم و باارزش است.

قطعاً يكى از آرزوهاى ما اين است كه‌‌اى كاش مى‌دانستيم اميرالمؤمنين(عليه السلام) در بستر شهادت و آخرين ساعات و لحظات عمر شريفش چه مطالبى را مد نظر قرار داد و در نظرش مهم بود و بر آنها تأكيد فرمود. اكنون اين «اى كاش» تحقق يافته و آن مطالب به دست ما رسيده و در اختيار ما قرار دارد. ما بايد قدر اين سخنان را بدانيم و آن‌گونه كه حق آن است پيرامونش دقت و تأمل نماييم. كلمات اهل‌بيت(عليهم السلام) با هيچ سخنى قابل مقايسه نيست و نكات و مطالب بى‌شمارى براى درس‌آموزى در آنها وجود دارد. ما بايد به مطالعه اين سخنان و تأمل در آنها همت گماريم و اگر بيشترين فرصت‌هاى خود را به اين كار اختصاص نمى‌دهيم، دست‌كم آنها را از سخنان و مطالب ديگران كمتر نشماريم و هم‌رديف خواندنى‌هاى ديگرمان، فرصتى برابر را هم به مطالعه گنجينه بى‌نظير و ارزشمند سخنان اهل‌بيت(عليهم السلام) اختصاص دهيم. در هر صورت، پس از طرح اين مقدمه كوتاه، به بيان اين وصيت شريف و شرح آن مى‌پردازيم.

پرهيز از دنياطلبى

اميرالمؤمنين(عليه السلام) وصيت خود را با سفارش به تقوا شروع مى‌فرمايد: اُوصيكُما بِتَقْوَى الله. سفارش به تقوا يكى از مهم‌ترين دستورات دينى است و در وصايا و سفارش‌هاى خداى متعال و پيامبر و ائمه اطهار(عليهم السلام) هميشه در صدر قرار مى‌گيرد. در مورد تقوا هم بزرگان فراوان بحث كرده‌اند و هم در مباحثى كه پيش از اين داشته‌ايم مطالبى بيان شده است؛ از اين رو در شرح و تبيين اين جمله به همان‌ها اكتفا مى‌كنيم.