است كه اين فرد بنده خدا است، شما به او خدمت كنيد تا خداوند به شما پاداش دهد. در اين ديدگاه، خدمت به چنين افرادى گم نمى‌شود و بى‌اجر و مزد نمى‌ماند، بلكه خداى متعال آن را در دنيا يا آخرت جبران خواهد كرد. اگر كسانى به معاد و آخرت ايمان نداشته باشند و صرفاً تحت تأثير يك ارزش اخلاقى به ديگران خدمت كنند، خداوند در همين دنيا به آنان پاداش خواهد داد، اما اگر مؤمن باشند علاوه بر دنيا در آخرت هم از پاداش خداوند بهره‌مند خواهند شد.

بنابراين طبق منطق الهى و دينى، رفتارى كه از روى احسان باشد قابل توصيه است. رفتار از روى احسان يعنى خدمت يك طرفى و خدمتى كه فقط يك طرف خدمت مى‌كند و طرف ديگر نمى‌تواند مقابله به مثل كرده و آن خدمت را جبران نمايد. منطق الهى مى‌گويد چنين خدمتى را بايد انجام داد، و توجيه آن نيز اين است كه اين خدمتى است به بنده خدا و خداوند خود آن را جبران خواهد كرد.

گستره اصل احسان

اكنون مى‌توان سؤال كرد محدوده و دايره ارزش احسان تا كجا است و چه كسانى را شامل مى‌شود؟ ما اگر خود بخواهيم اين محدوده را تعيين كنيم، مى‌توانيم با مشخص‌كردن عنوانى كلّى اين كار را انجام دهيم. آن عنوان كلى عبارت است از: «كسانى كه كارى از دستشان برنمى‌آيد». اما با مراجعه به معارف اسلامى و آيات و روايات آشكار مى‌شود كه اسلام اين محدوده را توسعه داده و افراد ديگرى را نيز در دايره احسان وارد كرده است كه از جمله آنها مى‌توان به پدر و مادر اشاره كرد. پدر و مادر